درمان ام اس RRMS(مالتیپل اسکروزیس):اختلال در گلبول های سفید مغز

تاریخ 14 آبان 1402

انواع مختلف ام اس چیست؟

---

هیچ کدام از انواع ام اس کاملا شبیه به هم نیستند. هر فرد دارای یک سری علائم متفاوت است و زمان و شدت عود و پیشرفت این بیماری از فردی به فرد دیگر متفاوت خواهد بود. با این حال، پزشکان و محققان با توجه به برخی موارد خاص, ماهیت شرایط آن فرد را مشخص می‌کنند.

به منظور بهبود برنامه‌های مدیریت و کنترل صحیح این بیماری، ام اس معمولا به طبقه بندی‌ها یا انواع مختلف تقسیم می‌شود. هنگام تشخیص، فرد به احتمال زیاد در یکی از طبقه بندی‌های زیر قرار می‌گیرد:

• سندرم ایزوله بالینی [CIS] – اولین و تنها قسمت (اپیزود) نورولوژیکی ملتهب یا دمیلینه شده در سیستم عصبی مرکزی که حداقل 24 ساعت طول می‌کشد، احتمالا ام اس است.
• ام اس پیشرونده اولیه [PPMS] – در [PPMS]، پیشروی اختلالات عصبی و / یا ناتوانی در شروع ام اس ، بدون هیچ گونه عود یا کاهش مشخص وجود دارد. البته در موارد خیلی کم بهبود موقت وجزئی دیده شده است، اما شایع نیست.
• ام اس عود کننده [RMS] -این نوع ام اس تا کنون شایعترین نوع بیماری بوده است. [RMS] به واسطه حملات به وضوح قابل شناسایی است; این نوع ام اس روزها یا هفته ها، با دوره هایی ثابت و بدون پیشروی طول می‌کشد. پس از یک حمله، بسیاری از افراد به طور کامل بهبود می‌یابند، اما بعضی از آنها پس از بهبودی، عملکرد ذهنی یا فیزیکی خود را از دست می‌دهند.به [RMS] قبلا “ام اس عود کننده بهبود یابنده” یا ]”RRMS”[ نیز گفته می‌شد.

  کسانی که “ام اس عود کننده” برای آنها تشخیص داده شده است در نهایت به رده چهارم منتقل می‌شوند:

• ام اس پیشرونده ثانویه [SPMS] – با طبقه بندی [RMS] آغاز می‌شود که به طور مداوم پیشروی می‌کند که شامل عود بیشتر و کاهش جزئی می‌شود. از دست دادن عملکرد فیزیکی و روانی بدون بهبود بین حملات بیشترمی‌شود.

با گذشت زمان، پزشکان با کنترل اینکه آیا طبقه بندی افراد تغییر می‌کند یا خیر، ممکن است وضعیت ام اس شخصی را با این شرایط توضیح دهند:

• ام اس فعال– نشانه عود وعلائم عصبی، یا ضایعات جدید وبزرگ در ام آرآی قابل مشاهده است.
• غیرفعال / ثابت – هیچ گونه عود و یا پیشروی مشخص نشده است.
• در حال بدتر شدن –افزایش اختلال عصبی یا معلولیت ناشی از عود و یا پیشرفت مشاهده می‌شود.

چه چیزی موجب ام اس می‌شود

---

هیچ کس علت اصلی ام اس را نمی‌داند – با این وجود، پزشکان و محققان معتقدند که ام اس تنها به یک علت اتفاق نمی‌افتد. در واقع، اعتقاد بر این است که ام اس نتیجه ترکیبی از چندین عامل مختلف است. تحقیقات زیادی در حال انجام است تا مشخص شود این عوامل چه نقشی در بروز ام اس دارند و تا چه حد می‌توانند تاثیرگذار باشند.

مطالعه و تحقیق در زمینه‌های زیر در حال انجام است:

واکنش ایمونولوژیک

ام اس عموما یک بیماری خود ایمن است. این بدان معنی است که سیستم ایمنی بدن، که به طور طبیعی ما را از بیماری و عفونت محافظت می‌کند، در برابر پروتئین‌های خاصی در بدن واکنش نشان می‌دهد، مثل اینکه آنها جسم خارجی هستند. به عبارت دیگر، بدن به اشتباه به خودش حمله کرده و آسیب می‌زند.

در سالهای اخیر، محققان نقش برخی از سلولهای ایمنی بدن را که باعث حملات ام اس می‌شوند و برخی عواملی که موجب این عملکرد سلول‌ها می‌شوند را شناسایی کرده اند. همچنین آنها برخی گیرنده‌ها (یا سایت‌ها) را روی سلولهای حمله کننده مشخص کرده‌اند که به میلین می‌روند وفرآیند تخریب را شروع می‌کنند.

ویروس یا سایر عوامل عفونی

مطالعات محیطی نشان می‌دهد که بعضی از عوامل – احتمالا عفونت‌ها – باید قبل از سن 15 سالگی به وجود آمده باشد تا موجب پیشروی ام اس در مراحل بعدی زندگی شود. بسیاری از ویروسها و باکتریها هنوز در حال بررسی هستند و یا مورد بررسی قرار گرفته اند تا ببینند آیا آنها موجب ایجاد ام اس شده اند، اما هیچ کدام تا کنون به اثبات نرسیده است.

عوامل محیطی

مطالعات نشان داده است که افرادی که در یک مکان جغرافیایی با میزان بالای ابتلا به بیماری ام اس به دنیا آمده اند، اگر به مکان دیگری با شیوع پایین ام اس در دوران کودکی بروند، ریسک ابتلا به ام اس کمتر خواهد بود . این نشان می‌دهد که قرار گرفتن در معرض برخی عوامل محیطی یا عوامل پیش از بلوغ ممکن است فرد را در معرض ابتلا به بیماری ام اس در زندگی قرار دهد.

یکی دیگر از عوامل طبیعی محیطی، قرار گرفتن در معرض نور خورشید است، زیرا این امر مربوط به جذب ویتامین [D] می‌شود. بدن شما به طور طبیعی هنگامی که در معرض نور خورشید است ویتامین [D] را تشکیل می‌دهد که نقش مهمی در عملکرد سیستم ایمنی دارد و می‌تواند از بدن در برابر ام اس محافظت کند.

 عوامل ژنتیکی

روشهای جدید درحال تلاش برای شناسایی ژنهایی هستند که ممکن است در ایجاد ام اس نقش داشته باشند. اگرچه برخی از بیماریهای خودایمن ناشی از یک یا دو ژن ناقص هستند،اما بیماری ام اس ناشی از چندین ژن ناقص مختلف است که هر کدام اثر متوسطی دارند.

هرچند ام اس ارثی نیست،اما داشتن سابقه خانوادگی ام اس، به ویژه در والدین یا خواهر و برادر، باعث می‌شود که یک فرد حدود 2.5٪ بیشتر به ام اس مبتلا شود. در دوقلوهای یکسان، اگر یکی از دوقلوها ام اس داشته باشند، احتمال اینکه قل دیگربه این بیماری مبتلا شود 30 درصد است.

علائم هشدار دهنده مالتیپل اسکروزیس(ام اس) چه هستند؟

---

از آنجایی که علائم ام اس تقریبا در هر قسمت از بدن تاثیر می‌گذارد، هیچ علائم هشدار دهنده خاصی در رابطه با شروع بیماری وجود ندارد. با این حال، بعضی از علائم به عنوان اولین نشانه‌های ام اس شایع‌تر از بقیه هستند.

• کاهش ناگهانی، تاری دید و یا دو بینی
• خواب رفتن یا گزگز در بدن یا اندام
• تغییر تعادل یا هماهنگی
• ضعف در دستها یا پاها
• حساسیت به گرما (ممکن است موجب موارد بالا شود)

اگر شما یا فرد دیگری این علائم را مشاهده کرد، باید به مرکزمراقبت‌های بهداشتی مراجعه کند.

چگونه ام اس تشخیص داده می‌شود؟

---

هیچ آزمایش واحدی برای تشخیص دقیق ام اس وجود ندارد. تشخیص هم از طریق شواهد بالینی (مواردی که دکتر در طول معاینه عصبی یا از سابقه پزشکی بیمار مشاهده می‌کند) و هم ازطریق نتایج آزمایش‌های خاصی نظیر ام آرآی، یا تست مایع نخاع (پونکسیون کمری)و پتانسیلهای‌ تحریکی انجام می‌شود.

برای تشخیص قطعی ام اس باید این الزامات رعایت شود:

• شواهد نورولوژیکی(عصبی) ضایعات حداقل در دو ناحیه مشخص از سیستم عصبی مرکزی وجود داشته باشد
• شواهدی که نشان دهد ضایعات اخیرا در نقاط مختلفی از بدن رخ داده است
• سایر بیماری‌هایی که مشابه ام اس هستند باید رد شوند و ضایعات باید هیچ توضیح معقول دیگری نداشته باشند.

برای بعضی از افراد، هیچ گونه آزمایشی غیر از سابقه پزشکی و معاینه عصبی برای تشخیص ام اس لازم نیست. با این حال، اکثر پزشکان به طور کامل بر این نوع تشخیص بسنده نمی‌کنند و حداقل یک آزمایش دیگر برای تایید تشخیص انجام خواهند داد. حتی تشخیص قطعی معمولا با ام آر آی تایید می‌شود. در موارد دیگر، با این حال، حتی ترکیبی از شواهد بالینی و ام آر آی ممکن است برای تشخیص ام اس کافی نباشد و ممکن است آزمایش‌های بیشتری انجام شود.

پزشک پس از بررسی و آزمایش تمام شواهد موجود تعیین می‌کند که آیا اطلاعات کافی برای تشخیص بالینی بیماری ام اس وجود دارد یا به طور کلی ام اس را رد می کند. اگر نه، ممکن است برای آن فرد سندرم ایزوله بالینی [CIS] تشخیص داده شود، که با یک بخش واحد عصبی توصیف شده است و با ام اس مرتبط است، یا در صورتی که شواهد کاملا گویای این مطلب باشند« ام اس احتمالی » در نظر گرفته می‌شود. ممکن است ازاین افراد خواسته شود تا پس از گذشت زمان یا مشاهده علایم جدید برای تأیید تشخیص خود، یک دوره دیگر آزمایشات را تکرار کنند.

چگونه ام اس درمان می‌شود؟

---

یک برنامه درمانی خوب برای ام اس باید چهار زمینه اصلی را در نظر بگیرد: کنترل بیماری، کنترل عود بیماری، کنترل علایم و سلامت عمومی.

کنترل بیماری

اگر چه در حال حاضر درمان قطعی برای ام اس وجود ندارد،اما درمان‌های اصلاح کننده‌ای برای این بیماری وجود دارد [DMTs] که می‌تواند تعداد حملات را کاهش دهد، روند بیماری را کندتر کند و ضایعات مغزی را کاهش دهد. درمان اولیه که از زمان تشخیص شروع می‌شود، برای کاهش آسیب ام اس ضروری است.

امروزه طیف گسترده ای از [DMT] با دوزهای مختلف و روشهای تحویل در دسترس هستند.

 

• تزریق
• اینفیوژن(تزریق مداوم با پمپ سرم)
• و داروهای خوراکی.

با وجود بیش از دوازده روش درمانی برای افراد مبتلا به ام اس عودکننده و پیشرونده(و درمانی که هم برای ام اس عود کننده و هم پیشرونده تایید شده باشد), یافتن موثرترین درمان شامل آزمایش و خطا است، زیرا پیش بینی واکنش فرد به یک داروی خاص دشوار است. پزشک شما روشهای موجود را مورد بررسی قرار می‌دهد و به شما کمک می‌کند که مزایا و خطرات هر یک از آنها را بسنجید.

کنترل عود

عود ام اس، که اغلب تشدید نیز نامیده می‌شود، شروع ناگهانی علائم جدید یا بدتر شدن علایم قبلی ام اس است که قبلا ثابت بوده است. به نظر می‌رسد که عود، علائم جدید باید حداقل 24 ساعت طول بکشد و حداقل 30 روز از عود قبلی بیماری گذشته باشد. هرعود درمان نمی‌شود و اغلب علائم به خودی خود برطرف می‌شوند.

• استروئیدها: شایع ترین روش درمان عود، این است که دوره‌های کوتاه تزریق کورتیکواستروئیدهای داخل وریدی و دوزهای بالا تجویز کنند. این درمان برای کوتاه کردن مدت حملات حاد ,کاهش تورم و التهاب در ضایعات در نظر گرفته شده است. استروئیدها پیشرفت بیماری یا سرعت عود را تغییر نمی‌دهند.
• هورمون آدرنوکورتیکوتروپیک:[ ACTH] این هورمون به ویژه برای درمان عود بیماری ام اس در سال 1978 مورد تایید [FDA] (سازمان غذا و دارو در آمریکا) قرار گرفته است. [ACTH] برای افرادی که واکنش مثبت به کورتیکواستروئیدها نشان ندهند یا تحمل آن را نداشته باشند و همانطور افرادی که رگهای آنها قابلیت تزریق نداشته باشد ,توصیه می‌شود. این تزریق عضلانی برای چند هفته به کار می‌رود.

کنترل علائم

علائم جدید ممکن است برای فرد ترسناک باشد(البته از فردی به فرد دیگرمتفاوت است) و می‌تواند بر کیفیت زندگی شما نیز تاثیر بگذارد. با برنامه ریزی مناسب و کنترل علائم، می‌توان تا حد زیادی بر ترس غلبه کرد، اثرات منفی آن را به حداقل رساند و کیفیت خوب زندگی را حفظ کرد.

.کنترل خوب علائم می‌تواند شامل روشهای پزشکی، توانبخشی، روانشناختی و شیوه زندگی برای درمان باشد. این روشها به نوع علائم، شدت آن و چندین عامل دیگر، مانند توانایی فیزیکی و سیستم حمایتی شما بستگی دارد.

• برخی از علائم ممکن است با ترکیبی از روش‌های مختلف درمان شوند. برای مثال، درمان خستگی مزمن ممکن است با مصرف دارو، یادگیری روشهای حفظ انرژی با استفاده از کار درمانی (کاردرمانی) و تغییر در شیوه زندگی باشد تا درنهایت عادات خواب سالمتری داشته باشید.
• کانون ام اس توصیه می‌کند که هر گاه علائم جدیدی مشاهده کردید، حتی اگر فکر می‌کنید می‌توانید آن را به تنهایی کنترل کنید باز هم با پزشک خود در میان بگذارید.
• برخی علایم به منظورجلوگیری از بدتر شدن با مداخله به موقع درمان می‌شوند. اما تغییرات برخی علائم باید در طول زمان کنترل شوند.

کنترل سلامت عمومی بدن

وضعیت سلامت عمومی یک فرد تأثیر قابل توجهی بر توانایی او در حفظ کیفیت زندگی خود با ام اس دارد. به عنوان مثال:

• عدم انجام ورزش همراه با علایم ام اس مانند ضعف، می‌تواند موجب از دست دادن تحرک شود.
• عادات خواب ضعیف و تغذیه نامناسب می‌تواند باعث بدتر شدن علایمی مانند خستگی شود.
• تب و عفونت می‌تواند باعث افزایش کاذب علایم شود – بدتر شدن علائم به طور موقت.

هنگامی که سلامت عمومی شما خوب است و روال زندگی سالمی دارید، بدن شما آمادگی بهتری برای کنترل علائم خواهد داشت. به همین علت، مراقبتهای پزشکی به طور مرتب، ورزش، تغذیه و استراحت مناسب عوامل مهمی در برنامه درمانی ام اس هستند. درمان فیزیوتراپی (فیزیوتراپی ام اس) به شما در این زمینه کمک می‌کند.

چه کاری برای مقابله با ام اس می‌توانید انجام دهید؟

---

مالتیپل اسکروزیس(ام اس) در واقع یک چالش است، اما برای مقابله با آن کارهای زیادی می‌توانید انجام دهید.

• شروع درمان اصلاحی برای بیماری [DMT]. شروع درمان هر چه سریعتر با [DMT] اهمیت بسیار بالایی دارد. [DMT] ام اس را متوقف یا معکوس نمی‌کند ، اما پیشرفت آن را کاهش می‌دهد و به پیشگیری از عود کمک می‌کند. این باعث بهتر شدن کیفیت زندگی شما در درازمدت خواهد شد.
• به برنامه درمانی خود توجه کنید. اگر حالتان خوب است دلیلی ندارد که استفاده از دارو رامتوقف کنید حتی در غیاب علائم، ام اس می‌تواند آسیب نامرئی به میلین و آکسون‌ها در سیستم عصبی مرکزی شما ایجاد کند. اگر دوز [DMT] خود را برای مدتی مصرف نکرده‌اید، حتما از پزشک خود برای چگونگی ادامه آن سوال کنید.
• اگر یک دارو موثر واقع نشد، داروی دیگری را امتحان کنید.برای پیدا کردن [DMT] مناسب باید آزمون و خطا انجام دهید. پزشکان هنوز نمی‌دانند که چرا ام اس یک فرد به برخی از درمانها پاسخ می‌دهد اما بقیه جواب نمی‌دهند، اما در حال حاضر گزینه‌های بسیاری وجود دارد و احتمال اینکه یکی از این گزینه‌ها برای شما موثر واقع شود خیلی زیاد است.
• ترک (کنار گذاشتن) توتون و تنباکو. خطر ابتلا به ام اس در افراد سیگاری و سیگاری‌های قهار نسبت به کسانی که هرگز سیگار نکشیده‌اند خیلی بیشتر است. دود سیگار منجر به التهاب در بدن می‌شود.
• خوب غذا بخورید. مقدار زیادی میوه ، سبزیجات و غلات سبوس دار بخورید. میزان مصرف چربی خود را محدود کنید. یک رژیم غذایی مناسب مانند این نه تنها در مقابله با علائم ام اس کمک می‌کند، بلکه از سلامت عمومی بدن نیز حمایت می‌کند.
• خوب بخوابید . کمبود خواب می‌تواند موجب التهاب ,تشدید علائم و کاهش انرژی شما برای مراقبت از خود شود. اگر شما برای خوابیدن مشکل دارید با دکتر خود در این مورد صحبت کنید، چون احتمال آپنه انسدادی خواب در افراد مبتلا به ام اس خیلی بیشتر است.
• فعال باشید. فعال ماندن شما را قوی نگه می‌دارد، نه تنها از مشکلاتی که ممکن است بی تحرکی برای شما ایجاد کند جلوگیری می کند بلکه کنترل عود بیماری یا پیشروی آن برای شما آسانتر می‌شود. اگر فعال ماندن به دلیل تغییرات در توانایی برای شما سخت‌تر شده است ، با یک فیزیوتراپیست مشورت کنید.
• از حمایت و پشتیبانی دیگران استفاده کنید. افرادی که حمایت وپشتیبانی خوبی دریافت می‌کنند ,نتایج و کیفیت زندگی بهتری را تجربه می‌کنند. برای دریافت کمک با خانواده، دوستان و کسانی که با شما در ارتباط هستند,تماس بگیرید. هنگام نیاز با مرکز ام اس تماس حاصل کنید. این قسمت را ببینید تا بهتر درک کنید که چگونه ما می‌توانیم از شما حمایت کنیم.

 

سوالات متداول در مورد ام اس

---

آیا ام اس باعث درد می‌شود؟

بله، درست است. اما همانند بسیاری از علائم دیگر ام اس، درد می‌تواند به صورت غیر قابل پیش‌بینی و ناشی از دلایل مختلفی باشد. درد در ام‌اس ممکن است به صورت پایدار برای مدت طولانی باشد، یا ممکن است به صورت تصادفی با علائم دیگر یا بدون علائم همراه باشد و به طور موقت ظاهر شود و سپس برود. در گذشته، پزشکان اشتباهاً فکر می‌کردند که ام‌اس یک بیماری بدون درد است. اما خوشبختانه، جامعه پزشکی در حال حاضر بهتر درک می‌کند که چگونه ام‌اس می‌تواند منجر به درد شود و چگونه می‌توان آن را درمان کرد.

 اولین قدم برای درمان درد شناسایی علت است.

دو نوع درد در ارتباط با ام اس وجود دارد – اولیه و ثانویه.

درد اولیه

علائم درد اولیه به طور مستقیم با خود بیماری ایجاد می‌شود. درد اولیه زمانی رخ می‌دهد که اعصاب آسیب دیده و یا ملتهب شده‌اند. برخی نمونه‌ها عبارتند از :

• درد نورالوژی عصب سه قلو – یک، درد متناوب رعد و برق مانند در صورت
• درد اختلال حواس جسمانی– سوزش دردناک و احساس لرزش(رعشه)، یا حساسیت به لمس
• آغوش ام اس – فشار زیاد زیر قفسه سینه که باعث سنگینی تنفس می‌شود

به طور کلی، درد اولیه با داروهایی که خود اعصاب را تحت تاثیر قرار می‌دهند درمان می‌شود. این داروها ممکن است با عنوان ضد تشنج و یا داروی ضد افسردگی طبقه بندی شوند، ولی مطمئن باشید، آنها عملا برای درمان درد ام اس استفاده می‌شوند.

درد ثانویه

علائم درد ثانویه اغلب به عنوان “عوارض جانبی” ناشی ازعلائم یا درمانهای دیگر تعریف شده است. چند مثال:

• کمر درد یا پا درد نتیجه تغییر در طرز راه رفتن
• درد عفونت دستگاه ادراری نتیجه علایم مثانه
• واکنش دردناک در محل تزریق

درمان درد ثانویه معمولا با درمان علت پیش زمینه آن آغاز می‌شود. درد ثانویه نیز اغلب با [NSAID] برطرف می‌شوند( مسکن‌های بدون نسخه پزشک).

فیزیوتراپی به کاهش درد ناشی از علائم ثانویه مانند اسپاسم(گرفتگی عضلات) ، افتادن روی زمین به علت مسائل مربوط به حفظ تعادل یا درد ناشی از دستگاه کمکی نامناسب, کمک می‌کند. در مواردی که درد مزمن است، مراجعه به متخصص کنترل درد می‌تواند مفید باشد.

آیا شما در نهایت باید در صندلی چرخدار بنشینید؟

گرچه بعضی از افراد مبتلا به ام اس باید از صندلی چرخدار برای حفظ استقلال خود استفاده کنند،اما احتمال آن کمتر چیزی است که شما فکر می‌کنید. البته انواع ام اس بسیار متفاوت هستند، و پیش بینی ماهیت، شدت یا زمان پیشرفت در یک فرد خاص غیر ممکن است. برخی از افراد مبتلا به ام اس بیماری دوره پیشرفت بیماری‌شان سریعتر از دیگران است. با این حال، مطالعات در گذشته نشان داده است که در صورت عدم درمان ، تنها حدود یک سوم افراد مبتلا به ام اس پس از  سال ۲۰نیاز به صندلی چرخدار یا وسایل کمکی برای حرکت دارند.

امروزه درمان برای کاهش پیشرفت ناتوانی و معلولیت وجود دارد. برخی از افراد مبتلا به ام اس به خوبی نسبت به درمان واکنش نشان می‌دهند و ممکن است سالهای سال هیچ پیشرفتی نداشته باشند. برای دیگران، درمان ممکن است روند پیشروی را آهسته‌تر کند، اما پیشرفت را متوقف نخواهد کرد. با درمان، احتمال استفاده از صندلی چرخدار به طور قابل توجهی کمتر از یک سوم خواهد بود. فعال بودن شما اهمیت زیادی دارد و با پزشک خود همکاری کنید تا بهترین درمان را بدست آورید. با انجام این کارها، تا زمانی که ممکن است، از ناتوانی در امان خواهید بود.

آیا ام اس طول عمر را کوتاه می‌کند؟

نه در اکثر موارد، ام اس طول عمر را تحت تاثیر قرار نمی‌دهد.

انواع غیر معمولی ام اس خیلی تهاجمی بوده و احتمالا طول عمر را کوتاه می‌کند، اما این نوع ام اس معمول و طبیعی نیستند. ام اس معمولا کیفیت زندگی را تحت تاثیر قرار می‌دهد، نه مقدار آن را ؛ افرادی که مبتلا به مالتیپل اسکروزیس (ام اس) هستند، اغلب به مدت طولانی مانند افرادی سالم زندگی می‌کنند، اما علائم و پیشرفت بیماری می‌تواند بر شیوه زندگی روزمره آنها تاثیر بگذارد. با درمان و کنترل مناسب، این اثرات بر کیفیت زندگی به حداقل می‌رسد.

آیا ام اس باعث مرگ انسان می‌شود

تشخیص ام اس به معنای صادر شدن حکم مرگ نیست. ام اس جز در موارد بسیار نادر کشنده نیست.

در طول مراحل پیشرفت بیماری، ممکن است فردی از عوارض ناشی از ام اس(مانند عفونت یا پنومونی) جان خود را از دست بدهد. با این حال، این مورد خیلی شایع نیست. در واقع، علل اصلی مرگ و میر در جامعه ام اس همانند مردم عادی است. فرد مبتلا به ام اس بیشتر از بیماری قلبی، سرطان یا سکته مغزی می‌میرد تا از بیماری ام اس.

آیا کسی که ام اس دارد می‌تواند بچه دار شود؟

بله بارداری هم برای مادر و کودک ایمن است.

ام اس مانعی برای باردار شدن یا به پایان رساندن فرآیند بارداری نیست. در حقیقت، بارداری معمولا با بهبودی ام اس همراه است، به ویژه در سه ماهه دوم و سوم. با این وجود، شش ماه پس از تولد کودک، با خطر نسبتا بزرگتری از عود بیماری همراه است. به طور کلی، اثر حاملگی بر روی ام اس زن نسبتا ایمن است.

کودکانی که والدین آنها ام اس دارند,احتمال بیشتری وجود دارد که ام اس را در زندگی خود تجربه کنند . آنها تقریبا 2.5 درصد بیشتر به ام اس مبتلا می‌شوند. بسیاری از این افراد پیش از اینکه تشکیل خانواده بدهند خطرات احتمالی آن را ارزیابی می‌کنند. دکتر بن تاور مشاور ارشد پزشکی مرکز ام اس، گفت: “اگر چه کودک شما ممکن است 2.5 درصد احتمال ابتلا به ام اس را داشته باشد،اما به خاطر داشته باشید که این به این معنی است که 97.5 درصد هم احتمال دارد که مبتلا به ام اس نشود”.

عامل دیگری که در تصمیم گیری برای تشکیل یک خانواده موثر است, داروهای ام اس هستند. بر اساس مطالعاتی که روی حیوان در دوران بارداری انجام شده است اکثر داروهای ام اس نباید در بارداری مورد استفاده قرار گیرند ,اما هیچکدام از آنها به ویژه در زنان باردار مورد بررسی قرار نگرفته است. اگر شما در حال تشکیل یک خانواده هستید، با پزشک خود در مورد روند و زمان توقف و شروع مجدد دارو صحبت کنید.